بعد از بارگذاری 30 تن کاتالیست در راکتور وقتی کاتالیست را به هاپر برگرداندند در ساید گلاس (glass side) تغییر رنگ کاتالیست مشاهده شد که موجب نگرانی و تردید همکاران واحد صنعتی در استفاده از کاتالیست شده بود در حالیکه از دست دادن آب واکنش و درصد جزئی از کلر روند طبیعی محسوب می گردد. بررسی ها نشان داد که با توجه به دمای 170 درجه سلسیوس راکتور و بررسی ترمودینامیک واکنش در جو خنثی امکان دی اکتیو شدن کاتالیست وجود نداشت. لذا اینکه تغییر رنگ کاتالیست طبیعی است توسط کارشناس پژوهش و فناوری به واحد گزارش شد و تعدادی آزمایش برای اطمینان بیشتر واحد پیشنهاد و با موافقت مدیران محترم شرکت و رییس محترم مجتمع در آزمایشگاه جنوب اجرا و به واحد ارسال شد که خلاصه نتایج گزارش به شرح زیر است: - تغییر رنگ کاتالیست در فرآیند بارگیری با توجه به دمای راکتور طبیعی است. - کاتالیست زرد کمرنگ ( بشکه تایید نشده برای بارگیری در راکتور) را با قرار دادن در اتمسفر هوای گرم به صورت بستر سیال در دمای 100تا 130 درجه سلسیوس می توان به گونه اصلی تبدیل نمود و فرآیند خشک کردن کاتالیست تنها دارای اشکال بوده است. - کاتالیست اگر به دمای بالاتر از 320 درجه سانتیگراد نرسد عموما مشکل ندارد. - اگر مقدار Fe در کاتالیست بالا رود می تواند با مس کمپلکس دو فلزی دهد که چسبندگی دارد و کاتالیست را تاحدی کلوخه می کند پس کنترل آهن در راکتور مهم است. - استیلن در خوراک عامل تشکیل ترکیبات سنگین تر از EDCاست و می تواند منجر به کاهش گزینش پذیری شود . - اگر HClاز حد معینی بیشتر به راکتور تزریق شود عامل اگلومر شدن کاتالیست و چسبندگی آن است. - اگر کاتالیست بیش از حد در راکتور بارگیری شود باعث افزایش شدید دما می شود، علیرغم افزایش فعالیت اولیه، نهایت کاتالیست در زمان کوتاهتری غیر فعال می شود و محصولات جانبی نیز تشکیل می گردند. - توزیع اندازه ذرات کاتالیست در گستره استاندارد است و بنابراین Lost کاتالیست از راکتور فرایند باید مطابق پیش بینی طراحی باشد. تجربه فوق یکی از جلوه های بارز از همکاری نزدیک پژوهش و صنعت است که امید است با رشد و گسترش چنین همکاری شاهد رشد بیش از پیش کاربرد پژوهش در صنعت باشیم.